Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
síoboighear
siobráil
síobtha
síobthomhas
sioc
siocadaíl
siocadh
siocair
siocaire
siocán
síocanailís
síocanailísí
siocánta
síocas
sioc-cheo
siocdhó
siocdhóite
síoch
síocháin
síochánachas
síochánaí
síochánta
síochántacht
siocair, f. (gs. -crach, pl. -cracha). 1. (Immediate) cause, occasion; pretext, excuse. ~ pheaca, occasion of sin. An rud ba shiocair leis an achrann, what gave rise to the quarrel. Ná tabhair ~ shlaghdáin duit féin, don’t risk catching a cold. Cad é is ~ leis? What’s the cause of it? Ní raibh de shiocair aige leis ach sin, that was the only reason he had for it. Ar bheagán siocrach, for little reason. Níl uaidh ach an t~, all he needs is an excuse. As ~ na drochaimsire, on account of the bad weather. (As, ar) ~ go, because. 2. Makeshift. An t~ scine sin, that excuse for a knife. (Var. of 2: ~e1)
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
