Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
stánáit
stancán
stancánach
stancard
stáncheárta
standal
stang
stangadh
stangadóir
stangaíl
stangaire
stangaireacht
stangairt
stangán
stangánach
stangtha
stánmhar
stanna
stánna
stannart
stánosclóir
stánphláta
stánphlátáil
stangadh1, m. (gs. -gtha). 1. vn. of stang3. 2. Bend, sag; warp, strain; wrench. ~ a bhaint as rud, to cause sth. to sag; to strain, wrench, sth. Bhain mé ~ as mo dhroim, I wrenched my back. Gan ~, unyielding. 3. ~ a bhaint as duine, to stagger s.o. Baineadh ~ asam, I was taken aback, disconcerted. 4. ~ gaoithe, strong gust of wind. ~ triomaigh, hard dry spell. 5. Hard, rigid, thing. Tá an t-arán ina ~, the bread is baked hard. Bhí mé i mo ~, I was unable to move.
stangadh2 : stang2.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Adhmaid a ~adh, to dowel timbers.
Talamh a ~adh, to peg out land.
Gunna a ~adh, to load a gun.
Tú féin a ~adh le bia, to stuff oneself with food.
Tá na bíomaí ag ~adh, the beams are warping.
Ag ~adh siar, lagging behind.
Táim ~tha ag an bhfuacht, I am stiff from cold.
