Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
feánna
feannadh
feannóg
feanntach
fear-
féar
fear
féarach
fearachas
fearacht
fearadh
féaráilte
fearaíocht
fearán
féaránach
fearann
fearannas
fearas
fearastúil
fearb
fearchat
fearg
fear fir1 duine fireann fásta; rud i bhfoirm fir (fear bréige, fear sneachta); fear céile (í féin agus a fear) ► fear an bhainne an fear a théann thart leis an mbainne ► fear an phoist an fear a théann thart leis na litreacha ► fear bréige figiúr i gcruth fir a chuirtear ina sheasamh i ngort chun éanlaith a choinneáil ó bharra ► fear céile an fear atá pósta ag bean ► fear dóiteáin fear múchta dóiteáin ► fear siúil fear a bhíonn ag imeacht roimhe ó áit go háit ► fear sneachta cruth fir déanta as sneachta ► fear teanga fear a aistríonn os ard ar mhaithe le daoine nach dtuigeann an teanga i gceist ► fear tí ceann teaghlaigh; ceann searmanais
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
duine a bhíonn ag siúl an bhóthair, fear siúil, fánaí
aghaidh, éadan (cúinse a thabhairt do rud); geáitse (bíonn mórán cúinsí ar siúl aige); leithscéal, coinníoll (ar aon chúinse; ghlac sé leis gan chúinse); cleas, beart glicis (fear cúinsí é sin)
fear fáin nó siúil; oibrí fánach; duine nó rud corr
fear nó bean siúil
fear nó bean siúil
