Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
straiféad
straigléir
straille
stráille
strailleán
strailleog
straiméad
straimp
strainc
strainceach
strainceachán
straingiléir
stráinín
strainséartha
strainséarthacht
strainséir
straip
straipleach
stráisiún
stráisiúnaí
stráisiúnta
straiste
straitéis
straimp, f. (gs. ~e). Trouble, hardship. ~ a chur ort féin le rud, to put oneself to a lot of trouble about sth.
