Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
straigléir
straille
stráille
strailleán
strailleog
straiméad
straimp
strainc
strainceach
strainceachán
straingiléir
stráinín
strainséartha
strainséarthacht
strainséir
straip
straipleach
stráisiún
stráisiúnaí
stráisiúnta
straiste
straitéis
straitéiseach
strainc, f. (gs. ~e, pl. ~eanna). Grimace; contortion of face. ~ a chur ort féin, to grimace, to pull a wry face. Bhí ~ air le pian, his face was contorted by pain. Chuir sé ~ air féin ag gáire, he screwed his face laughing.
PHRASES
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Is olc a thagann an strainc sin duit, that grimace hardly improves your appearance.
