Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ráthú
rathúil
rathúlacht
rathúnas
rathúnasach
re
ré
réab
réabach
réabadh
réabálaí
réabán
réabghealach
reabh
reabhach
réabhach
réabhacht
reabhartha
réabhlóid
réabhlóideach
réabhlóidí
réabhóg
reabhrach
réab1, v.t. & i. (pp. ~tha). Tear, rend, rip up; break asunder, shatter; violate. Carraig, balla, glas, a ~adh, to shatter a rock, a wall, a lock. Ag ~adh le dinimít, blasting with dynamite. Ag ~adh díge, blasting out a trench. Ag ~adh na sráide, ripping up the street. Ag ~adh talaimh bháin, breaking up lea. Tá siad ag ~adh an urláir, they are tearing up the floor. Long ag ~adh na farraige, a ship ploughing the sea. Móid, dlí, a ~adh, to violate a vow, a law. ~ sé mo chroí, it tore my heart asunder. Tá mo cheann á ~adh, my head is splitting. ~ an stoirm, the storm broke. Ag ~adh chun cinn, forging ahead. Bhí sé ag ~adh roimhe, he was ripping along. ~ leat, tear away. (Var: ~áil)
réabach, m. (gs. & npl. -aigh, gpl. ~). Torn strip (of cloth), rag. (Var: réab2 m)
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ carraigeacha, shattering of rocks.
~ bóithre, tearing up of roads.
Tá ~ croí air, it would rend one’s heart.
Tá ~ déanta acu sa gharraí, they have torn up the garden.
Bhí ~ cainte faoi, he was talking at a great rate.
~ reilige, violation of graveyard; violation of the memory of the dead; violent upheaval.
