Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
rumble
rumbling
rumen
ruminant
ruminate
rumination
ruminative
rummage
rummer
rummy
rumour
rump
rumple
rump-steak
rumpus
run
run across
run after
run against
run along
run at
run away
run down
Tá iontráil i bhFoclóir Nua Béarla–Gaeilge i dtaobh
rummage »
rummage1, s. 1 a Siortú m, ransáil f. b Cust: Cuardach m (loinge). 2 Earraí mpl fuíll. Rummage sale, ceant manglaim.
rummage2 . 1 v.tr. Ransaím. 2 v.i. To rummage in one's pockets, púitseáil i do phócaí. To rummage for sth., bheith ag póirseáil do rud, ag cuardach ruda. To rummage about among old papers, siortú i measc seanpháipéar.
