Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
aistear
aisteoir
aistíl
aistreach
aistreánach
aistritheach
aistritheoir
aistriú
aistriúchán
ait
áit
aiteal
aiteall
aiteann
aiteas
áiteoireacht
áith
aitheanta
aitheantas
aitheasc
aithinne
aithint
aithis
Seans gur foirm é aistriú de:
aistrigh »
aistriú fir dul nó cur ó áit go háit eile, athrú; taisteal; rud a thiontú ó theanga amháin go teanga eile
TORTHAÍ GAOLMHARA
SAN FHOCLÓIR BEAG
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ealaín nó toradh an aistrithe ó theanga go teanga eile
(plandaí) a aistriú agus a chur in áit eile
malairt crutha a chur nó a theacht ar rud; rud a mhalartú nó a aistriú; sóinseáil
cur fút (in áit); gan corraí (as áit); gan bogadh (go dtarlaíonn rud éigin nó go n-ordaítear a mhalairt); cónaí (tá sé ag fanacht ar an mbaile seo); gan athrú nó aistriú (fan socair; fan fút); foighneamh (fan nóiméad, fan leis is tiocfaidh sé); coinneáil ó (fanacht ón scoil, fanacht amach uaidh)
aistriú fola ó chorp duine amháin go corp eile
athrú cónaithe; aistriú go háit eile ar fad nó go tír eile
inneall chun uisce a thógáil as tobar nó chun gáis, leachtanna etc. a bhrú nó a aistriú
furasta a aistriú
a ghluaiseann go réidh; furasta a aistriú nó a chorraí; athraitheach, neamhbhuan; ar fáil go réidh, áisiúil (má tá sé soghluaiste agat); géilliúil, réasúnta (páiste soghluaiste)
casadh, iompú; aistriú (leabhar a thiontú go Gaeilge)
