Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
bláfar
blagaid
blaincéad
blaiseadh
blaisféim
blaisínteacht
blaistiú
blaosc
blaoscadh
blár
blas
blás
blasta
blastán
bláth
bláthach
bláthadóir
bláthfhleasc
bláthnaid
bláthnú
bláthú
bleacht
bleachtaire
blaosc bain2 sliogán; cás an chinn ► blaoscach aid1
TORTHAÍ GAOLMHARA
SAN FHOCLÓIR BEAG
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ubh gan bhlaosc; duine nó rud bog; talamh bog
toradh nó síol crainn a bhfuil bia ina chroí agus blaosc chrua air; bloc beag miotail agus poll ann chun é a scriúáil ar bholta
blaosc chrua (crotal cnó); saghas caonaigh a úsáidtear le dath a chur ar olann
blaosc nó mogall a bhíonn ar shíolta áirithe
blaosc, sliogán
cnó mór blasta a bhfuil blaosc bhuí air ar dhéanamh báid (Déantar troscán an-deas as adhmad an chrainn ghallchnó)
ceann, blaosc
= blaosc
scamhadh coirtiú (crainn etc.); an bhlaosc a bhaint de (pónairí, etc.); piocadh, corraí, croitheadh; greadadh, batráil
sliogán, blaosc; soitheach beag chun rudaí a leá ann ar an tine
blaosc uibhe nó cnó; an clúdach crua ar éisc mar bhairnigh, ruacain, oisrí etc.; diúracán pléascach ordanáis
ainmhí mall ceathairchosach agus blaosc nó sliogán láidir air; turtar (go háirithe ceann fionnuisce nó talún)
an rud a bheireann éan nó feithid agus blaosc thanaí air (Is ann a mhaireann an rud óg go dtí go dtugann an mháthair gor dó)
