Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
cáiliú
cáiliúil
caill
cailleach
cailleadh
cailliúint
cailliúnach
caillte
caillteanas
cáim
caime
caimiléir
caimileon
cáimric
cáin
cáinaisnéis
caincín
cáineadh
cainéal
caingean
cáinmheas
cainneann
cainníocht
Seans gur foirm é caillte de:
caill »
·
cailleadh »
caillte aid3 imithe ar iarraidh; básaithe ► caillteacht bain3
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
in easpa; ar iarraidh, caillte; fabhtach
sealbhú, aimsiú (faigh do chóta agus bí liom); gnóthú (gheobhaidh sé an lámh uachtair ort); soláthar (fuair mé an dochtúir dó); dul trí, fulaingt (má fhaighim scanradh; fuair sí bás; náire a fháil); teacht ar (fuair sí airgead caillte); éirí (bhí an oíche ag fáil dorcha); teacht ar fhios nó ar eolas (fuair mé amach nach é a rinne é); bheith ábalta (ní bhfaighinn a leithéid a rá leat); soláthar, sroicheadh (níl fáil ar a leithéid; níl sé ar fáil, le fáil, go héasca)
