Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
coilgneach
coiliceam
coilíneach
coilíneacht
cóilis
coill
coilleadh
coillteoireacht
coim
coimeád
cóiméad
coimeádach
coimeádaí
coimeádán
cóimeáil
coiméide
coimhdeacht
coimhéad
coimhéadach
cóimheas
coimheascar
cóimhéid
Seans gur foirm é coillte de:
coilleadh »
·
coill »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ábhar tairbh coillte
capall nó asal coillte
tóraí a bhíodh ag imeacht trí na coillte, etc.
capall coillte; capall ualaigh
clúdach (éadach a leathadh ar rud, im a leathadh); rolladh (taos a leathadh); leibhéal, leacadh (iarann a leathadh); oscailt amach (do ghéaga a leathadh); leathnú (coillte ag leathadh); scaipeadh (síol, gaineamh, a leathadh); éirí doiléir (tá a chaint ag leathadh air); a dhéanamh fuar (tá mé leata; leathfar ansin thú)
marc nó rian ruda (lorg coise, lorg an óil; lorg ainmhí a leanúint); iarraidh, éileamh (ní mór an lorg atá air; lorg sé orm é); sliocht (duine gan lorg); cuardach, tóraíocht (ag lorg oibre, trioblóide; ag lorg sna coillte; gadhar loirg)
