Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
coiléar
coilgneach
coiliceam
coilíneach
coilíneacht
cóilis
coill
coilleadh
coillteoireacht
coim
coimeád
cóiméad
coimeádach
coimeádaí
coimeádán
cóimeáil
coiméide
coimhdeacht
coimhéad
coimhéadach
cóimheas
coimheascar
Seans gur foirm é coille de:
coill »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ceann de dhá bhall ar an gceann a chloiseann; cumas éisteachta (tá cluas ghéar aige); rud ar dhéanamh cluaise (cluas pota, cluas cupa, cluas tobáin); imeall, ciumhais (i gcluas na coille)
éan géim coille de chineál na naoscaí, coileach feá
dún; áit shábháilte (i ndaingean na coille); greim docht (i ndaingean sa talamh); urrús cinnte (daingean a thabhairt do dhuine i rud)
rud nó áit atá diamhair (i ndiamhair na coille); mistéir, dorchacht (diamhair na hoíche)
fáinne nó rud ar dhéanamh fáinne; (lúb i slabhra, cleas na lúibe; lúb ghruaige); cor, casadh (lúb abhann, lúb i mbóthar); cúinne, cúil, ciorcal (i lúb an ghleanna, na coille); líon, mogall lín (iasc i lúb, i lúba an diabhail); cor cniotála (lúb ar deiseal); crúca pota, corcáin; cor, cleas (is iomaí cor is lúb ann); haspa
rud tiubh, tiús (tiubh na coille, i dtiubh an áir)
