Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ciombail
cion
cíoná
ciondáil
ciondargairdín
cionn
cionsiocair
ciontach
ciontaí
ciontóir
ciontú
cíor
cíoradh
ciorcad
ciorcal
ciorclach
ciorclán
ciorclú
cíorláil
ciorrú
cíos
cíoscheannach
ciotach
ciontach1 fir1 coirpeach; duine atá freagrach i gcoir
ciontach2 aid1 freagrach i gcion ► ciontacht bain3
TORTHAÍ GAOLMHARA
SAN FHOCLÓIR BEAG
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
dabht; easpa cinnteachta; barúil, gan chinntiú, go bhfuil rud éigin cearr nó go bhfuil duine ciontach i rud éigin
ábhar milleáin, cúis (tú féin is ciontaí leis)
milleánú (ag ciontú a chomharsan); a fháil ciontach (ciontaíodh sa choir é); sárú dlí nó rialach
peacúil, ciontach
gan a bheith saor; crua; costasach (ba dhaor an turas orm é); costasach in airgead (earraí daora); ciontach (fuarthas daor é)
mothú mairgiúil nó buartha a thagann ar dhuine toisc gur theip air nó go ndearna sé rud éigin as an tslí nó go mbraitheann sé ciontach ar chuma éigin; scáth, cúthaileacht
gan a bheith ciontach, saor ó mhilleán
argóint (ag pléadáil faoi chúrsaí talún); áitiú (cás a phléadáil; pléadáil ciontach)
