Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
fiú
fiuchadh
fiuchphointe
fiúir
fiúise
fiúnach
fiúntach
fiúntas
fiús
flagún
flaidireacht
flaigín
flainín
flaith
flaitheas
flaithiúil
flaithiúnas
flan
flannbhuí
flapa
flapáil
flaspaíl
flaspóg
fiúntas fir1 maitheas, feabhas; féile, galántacht (duine)
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
éadairbhe, bail an ruda atá ar bheagán maitheasa nó fiúntais
an ceann is fearr i gcomórtas nó in iarracht (bua a fháil); tabharthas ó Dhia (bua cainte, bua ceoil); maitheas, fiúntas (bua dá bhfuil ag an léann); cáilíocht ar leith (cloch bhua)
slat tomhais; grád fiúntais a meastar rudaí leis (caighdeán ard maireachtála); tomhas faid, meáchain etc. a úsáidtear mar aonad chun cur síos ar fhad, ar mheáchain etc., eile
ceart, cóir; fiúntas, oiriúnacht
cómhaith (níl a diongbháil de bhean le fáil); fiúntas, maitheas (brí agus diongbháil na hargóinte); seasmhacht; deimhniú, daingniú (fuair sé diongbháil ann)
céim i scála méide nó maitheasa nó fiúntais
tairbhe, fiúntas
spota nó stríoc; comhartha, séala; aonad áirimh fiúntais i scrúdú (150 marc sa Ghaeilge); sprioc, targaid
a bhfuil tuillte ag duine; fiúntas (tuillteanas an cháis)
