Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
losaid
losainn
loscadh
loscann
lot
lota
lotnaid
lua
luach
luacháil
luachair
luachmhar
luadar
luadráil
luaidhe
luaidreán
luail
luaineach
luaíocht
luaite
luaiteachas
luaith
luaithe
Seans gur foirm é lua de:
luaigh »
lua fir4 tagairt do rud nó trácht air (luaigh sé liom é; rud a lua)
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
maireachtáil (an Té a bhí agus atá agus a bheas go brách); focal a úsáidtear chun cáilíocht, bail nó staid a lua le duine nó rud (bhí aimsir bhreá ann; tá sé go maith; dá mbeadh am agam; conas tá sé?; ní bhíodh sé ag obair; beidh sé ag súil leat; ní raibh sé ach bliain d'aois)
lua déanta air; geallta le pósadh
ní éigin gan a ainm a lua (an rud sin a cheannaigh tú); cúrsa, scéal (an rud a tharla, atá le rá agam); gníomh, beart (an rud a rinne sé); créatúr beo (tá rud beag aici; an rud óg; nach é an rud salach é); acmhainn, sochar (tá rud aige sin; fuair sé rud maith orthu); ní a iarrtar (déan rud ar d'athair); imní, brón (ná bíodh rud ort faoi)
insint, lua; ainmniú, baisteadh (sloinneadh ó Bhriain iad)
rud a lua nó labhairt air (tagairt do rud le duine); luaiteachas (téarmaí tagartha)
uachtú; ordú (mar a thiomnaigh Dia dúinn); cur faoi choimirce (tiomnaím m'anam do Dhia); lua, ainmniú (séipéal a thiomnú; leabhar a thiomnú do dhuine); ligean ar iontaoibh
