Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
seicleabhar
seict
seid
séideadh
séideán
séidearnach
séideog
seift
seifteoir
seiftithe
seiftiú
seilbh
seile
seileagar
seileaic
seileán
séiléir
seilf
seilg
seilide
seilmideáil
séimh
Seans gur foirm é séidte de:
séid »
·
séideadh »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
séidte le hat
ata, séidte; mórtasach, ceannasach
líonadh aráin etc. in éan rósta; ceirín; bolg, aon rud séidte
at ar an gcraiceann atá séidte nó lasta
gusta gaoithe; ábhar séidte (séideán sneachta); puth, saothar anála; seitgháire, seitreach
tarraingthe amach, rite, fáiscthe go docht (téad theann; fáisc go teann é); séidte crua (lamhnán, úth, teann); láidir, stóinsithe (fear teann téagartha; creideamh teann); dána, tiarnúil (is teann madra ar a thairseach féin); go maith as (feirmeoir teann); fórsúil, muiníneach (labhairt go teann); dian (ná bí teann air; ag obair go teann)
