Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
sealbhán
sealbhóir
sealbhú
sealgach
sealgaire
seallóid
séalú
sealúchas
seam
séama
seamaí
seamaide
seamair
seamanna
seamhrach
seamlas
seamróg
seamsán
sean
-sean
sean-
séan
seanad
sealúchas fir1 úinéireacht maoine; maoin, ollmhaitheas
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ball ar bith den chruinne a bhfuil spás ann do dhuine nó do rud; achar atá curtha ar leith do ghnó áirithe (áit cathaoireach); comharsanacht (duine ón áit); sealúchas (teach agus áit); suíomh áirithe (m'áit sa rang; tá sé as áit)
teach nó sealúchas eile a chur trí thine go coiriúil
sealúchas, saibhreas
úinéireacht, buannacht (níl pingin ar, i, mo sheilbh); lonnú, áitiú (cé atá i seilbh na feirme anois); sealúchas, maoin, eastát (sealbha saolta)
dul ar thalamh nó ar shealúchas duine go neamhdhleathach
