Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
tuth
tuthóg
ua
uabhar
uachais
uacht
uachtar
uachtarach
uachtarán
uachtarlann
uachtú
uafar
uafás
uaibhéaltacht
uaibhreach
uaiféalta
uaigh
uaigneach
uaigneas
uail
uaill
uaillbhreas
uaillmhian
uachtarach aid1 atá in uachtar, atá thuas nó ar barr; ardchéimiúil, sinsearach
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
gob, pointe (barr méire, barr pinn); an pointe is airde, mullach (barr crainn, barr cnoic); an pháirt uachtarach (barr tí, barr leathanaigh); uachtar (ar bharr talún, ar bharr an uisce); rud a fhásann ar bharr talún (barr coirce, barr prátaí); toradh (de bharr mo shaothair); breis (barr ar mhíle); bua (barr a bhreith ar dhuine); deireadh (tá mé i mbarr mo chéille acu)
scoilt sa bhéal uachtarach mar a bhíonn i mbéal giorria
an fhéasóg ar liopa uachtarach fir
teach uachtarach na parlaiminte i dtíortha áirithe; an bord stiúrtha ar ollscoileanna áirithe
an t-aer uachtarach; an t-aer díreach os ár gcionn (chaith sé in airde sa spéir é; amuigh faoin spéir); aeraíocht, gile, solas (is breá an spéir atá agaibh anseo)
sraith nó limistéar uachtarach den atmaisféar, roinnt mílte os cionn an domhain
(an ceann) is airde nó is uachtaraí; den chuid is mó
brollach; an chuid tosaigh, uachtarach (ucht cnoic, ucht loinge); lán uchta (ucht cainte a chur díot); aghaidh (ucht a thabhairt ar rud a dhéanamh)
