Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
fartha
fárthainn
fartla
faru
fás
fasach
fásach
fásaigh
fásáil
fasaíocht
fasair
fásán
fásánach
fásbhrúcht
fásbhrúchtaíl
fásbhuille
fasc
fáscadán
fascadh
fáscadh
fascain
fáscaithe
fascalach
Seans gur foirm é fásaigh de:
fásach »
fásaigh1, v.t. (vn. -sú m, gs. -ithe). Lay waste; leave uncultivated, uninhabited; empty. (Var: vn. fásachadh m, fásaíocht f)
fásaigh2. 1 : fásach2. 2 : featha.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
I ndiamhra fásaigh, in desert solitudes.
Dul chun fásaigh, to run to waste.
Teach fásaigh, empty, uninhabited, house.
Seanchaisleán fásaigh, old deserted castle.
Coirce fásaigh, wild oats.
Féar fásaigh, rank grass.
(Imeacht) sna ~ fásaigh, (to go off) at full stretch, at top speed.
~ sé an fheirm chun fásaigh, he let the farm run to waste.
