Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
rácáil
racaitín
racálach
rácálaí
racálann
rácálann
rácam
racán
racánach
racánaí
racánaíocht
rachaidh
ráchairt
rachlas
rachmall
rachmallach
rachmas
rachmasach
rachmasaí
racht
rachta
rachtach
rachtaíl
racán1, m. (gs. & npl. -áin, gpl. ~). Rake. ~ ceilpe, kelp-rake.
racán2, m. (gs. & npl. -áin, gpl. ~). Racket, rumpus, brawl; tumult, uproar. ~ a thógáil, to kick up a shindy; to cause an uproar. Tarraingeoidh tú ~ ort féin, you will bring a storm about your ears. D’éirigh an ~ ar fud an halla, pandemonium broke loose in the hall. Lucht racáin, brawlers, rowdies.
