Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
stánta
stántáirgeach
stánú
stánúil
staoil
staoin
staoinse
staon
staonach
staonadh
staonaire
staontach
stápla
stápláil
staraí
stáraí
staraíocht
staróg
stáróg
starógach
stárógacht
starr
starr-
staon1, m. (gs. ~a). 1. Bent posture; bend, sag. 2 = staoin.
staon2, v.i. 1. Stop, desist; abstain, forbear; draw back, flinch. ~adh ó rud a dhéanamh, to refrain from doing sth. Ag ~adh ón ól, abstaining from drink. ~ siad den obair, they ceased working. ~ an capall ag an léim, the horse balked at the jump. Na seabhaic nár ~ ó ghleo, the warriors who did not shirk battle. 2. Lit: ~adh do rud, to yield to sth.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Staon an ghaoth ~, the wind abated somewhat.
~ ón ól, abstention from drink.
Tá ~ ar an ngaoth, the wind has dropped.
Gan ~, without stop.
Fearthainn gan ~, incessant rain.
gan ~, without stop or stay.
~ a chur ar dhuine, to check s.o.
Tháinig ~ ann, he slowed down.
