Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Grammar
Pronunciation
cuain
cuairt
cuairteoir
cual
cuallacht
cuallaí
cuan
cuar
cuaradh
cuarán
cuaranfa
cuardach
cuartaíocht
cuas
cuasnóg
cúb
cúbadh
cúbláil
cúcamar
cufa
cufróg
cuí
cuibheas
cuar1 fir1 lúb, casadh; líne ar aon déanamh le stua ciorcail
cuar2 aid1 cuartha; claon
RELATED MATCHES
IN AN FOCLÓIR BEAG
DEFINITIONS AND PHRASES
IN AN FOCLÓIR BEAG
focal nó abairt a fhaightear as ord eile a chur ar litreacha focail nó abairte (anam, mana; crua, cuar)
ainmhí mór agus muineál fada cuartha agus cruit nó dhá chruit air, a úsáidtear san fhásach mar ainmhí iompair nó marcaíochta
cuar cruinn ceart agus é dúnta, agus gach pointe den chuar comhfhad ón lár; fáinne
gan chomrádaí, amuigh leis féin (dhá stoca chorra, an ceann corr); aisteach (bhí sé riamh corr); biorach (slat, coinneal, chorr); cruinn, cuartha (mias chorr)
lúbadh, cur cuair i (rud)
gan a bheith cam ná cuartha; gan chor gan chasadh; (le haimsiú) cruinn; (le duine) macánta; (le háit nó aimsir) cruinn, ceart (díreach ansin, anois go díreach!)
a ritheann ina iomairí; cuartha
píosa cuar gloine mar a bhíonn i spéaclaí nó i gceamara nó i dteileascóp
cuartha cosúil le ciorcal nó ar dhéanamh liathróide, cruinn
tógáil nó cuid de thógáil atá cuartha as a barr; aon ní cosúil leis
líne dhíreach a theagmhaíonn le cuar gan gearradh tríd
éan seilge oíche, súile móra aige agus gob cuartha
