Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
bearnú
bearradh
bearrán
bearránach
bearrthóir
beart
beartach
beartaíocht
beartán
beartú
béas
béasach
béasaíocht
béascna
beatha
beathach
beathaisnéis
beathaithe
beathaitheach
beathú
beathuisce
beibheal
Seans gur foirm é beartaí de:
beartach »
·
beartaigh »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
críoch a bhíonn beartaithe le rud, cuspóir
nádúrtha, dúchasach (ba dhual athar dó a bheith deas); oiriúnach (an áit is dual duit); i ndán nó beartaithe (do dhuine) (is dual dúinn uile an bás)
meá déanta air; socair, beartaithe (bhí sé meáite ar dhul ann)
an lá beartaithe
rud a tharlaíonn de thaisme nó gan choinne nó gan a bheith beartaithe
ullmhóid atá déanta as víreas nó frídíní an ghalair atá beartaithe a chosc léi
