Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
ceamach
ceamara
ceanastar
ceangailte
ceangal
ceangaltán
ceann
céanna
ceannach
ceannadhairt
ceannaghaidh
ceannaí
ceannainne
ceannairc
ceannaire
ceannaitheoir
ceannann
ceannáras
ceannas
ceannasaí
ceannbhán
ceannbheart
ceann fir1 an chuid den chorp taobh thuas den mhuineál; meabhair, éirim aigne (fear a bhfuil an-cheann air); ceannaire, taoiseach (ceann teaghlaigh, ceann treora); barr (ceann tairne; ceann staighre, leapa); tús, tosach (ceann báid; chun cinn); deireadh (ceann téide); aonad (ceann amháin, dhá cheann) ► i gceann ag deireadh (i gceann seachtaine); i bhfeighil, ag freastal ar (i gceann a ghnóthaí, dul i gceann oibre); le chéile (rudaí a chur i gceann a chéile) ► Ceann Comhairle an duine a stiúrann imeachtaí sa Dáil ► ceann feadhna ceannaire, ceannasaí ► ceann tíre rinn talún ag gobadh amach san fharraige ► ceann urra duine a bhfuiltear ag brath ar a údarás, ceannaire ► thar ceann ar son; in ionad
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
ceann tíre, rinn
ceann tíre a théann i bhfad amach san fharraige
mullach (cinn nó tíre)
bior, pointe; barr, mullach (ó rinn go sáil); ceann tíre; bior claímh nó scine
coill; ceann tíre
neamhspleáchas (saoirse na tíre); cead do chinn (saoirse an duine); pribhléid, gradam (saoirse na cathrach); bail an ruda atá saor nó neamhchostasach
muintir uile aon tíre faoin rialtas céanna; críoch nó cuid de thír atá nasctha le cinn eile faoi aon rialtas amháin (mar shampla, Stáit Aontaithe Mheiriceá); an rialtas (agus a chuid feidhmeannach); dínit, stáidiúlacht
