Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
comhoiread
comhoiriúint
comhordú
comhpháirt
comhpháirtíocht
comhphobal
comhrá
comhrac
comhréir
comhréiteach
comhrialtas
comhstát
comhtharlú
comhthéacs
comhtheagmhas
comhthionól
comhthráth
comhthreomhar
comónta
comóradh
comórtas
compal
compánach
Seans gur foirm é comhrac de:
comhraic »
comhrac fir1 troid, coimhlint; bualadh le chéile (comhrac an dá uisce, comhrac lae is oíche) ► comhraiceach aid1 ► comhraiceoir fir3
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
troid, comhrac, achrann
compánach (céile comhraic, céile imeartha); an té atá pósta ag duine (bean chéile, fear céile)
comhrac ar nós madraí, coraíocht
comhrac, troid
rud a thugtar mar dheimhniú go ndéanfar rud éigin (dul i ngeall ar rud); airgead a chuirtear ar iomaitheoir i gcomórtas (geall a chur ar chapall i rás); comhartha dúshláin (geall comhraic); bua, duais (an geall a bhreith ó dhuine); dealramh, cuma (tá geall fáis sna barra)
fear claímh i gcluichí comhraic na sean-Róimhe
scil nó ealaín an chomhraic le claimhte maola; claíomh maol
comhrac, troid, coimhlint
coimhlint i gcomhrac nó le doirne (troid a chur ar dhuine; ná bí ag troid leis)
