Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
geafar
géag
géagach
geáitse
geal
gealacán
gealach
gealadh
gealán
gealas
gealasacha
gealbhan
gealgháireach
geall
gealladh
geallbhróicéir
geallghlacadóir
geallmhar
gealltanas
gealltóir
geallúnach
gealt
gealtach
Seans gur foirm é gealadh de:
geal »
gealadh fir1 éirí geal nó a dhéanamh geal; breacadh (an lae)
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
gealadh le haol, aolghealadh
spotaí a chur nó a theacht i rud; gealadh (breacadh an lae); marcáil le litreacha, scríobh (páipéar a bhreacadh le scríbhinn); greanadh (tuama a bhreacadh)
péacadh, geamhrú, teacht os cionn talún; gealadh (lae)
a dhéanamh glan nó éirí glan; íoc go hiomlán (fiacha a ghlanadh); gealadh suas (ghlan an lá); imeacht ar fad (glan leat amach as seo); réiteach (urlár a ghlanadh); putóga a bhaint as (iasc a ghlanadh); scrios (ghlan sé sinn); gabháil thar (ghlan sé an coirnéal, an claí)
gealadh lae
taitneamh (mar an ghrian, mar sholas); gealadh, a dhéanamh soiléir (an teach a shoilsiú; soilsigh ár ndorchadas); foilsiú, nochtadh
gealadh (éadaí etc.), sábháil (féir etc.); cur nó dul i dtaithí (tuartha leis an anró); éirí sách, dóthanach (tuartha den bhia); áit le héadaí a ghealadh ann
