Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
cuaifín
cuail
cuaile
cuaileáil
cuaille
cuailleach
cuailligh
cuain
cuaird
cuairdeall
cuaire
cuairín
cuairsce
cuairsceach
cuairt
cuairteoir
cuais
cuaiste
cual
cualach
cualarach
cualarán
cuallacht
Seans gur foirm é cuain de:
cuan »
cuain1, f. (gs. ~e, pl. ~eanna). 1. (Of young) Litter. ~ coileán, litter of pups. 2. Brood. An chuain chumaisc sin, that mixed brood. 3. Pack; band, company.
cuain2 : cuan1.
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
~ cuain, poirt, harbour town, port.
~ gleanna, cuain, entrance to glen, to harbour.
~ cuain, wharf, jetty.
2. ~ bóthair, cuain, edge of road, of harbour.
~í cuain, harbour bearings.
Cois abhann, cladaigh, cuain, beside a river, a shore, a harbour.
~ uisce, cuain, water, harbour, channel.
~amh ceann ar aghaidh, chun cuain, to make straight ahead, for harbour.
~ abhann, coille, cuain, river, forest, harbour, guard.
Bád a ~an ar bhéal cuain, ar oileán, to steer a boat towards a harbour mouth, towards an island.
~í cuain, harbour rates.
Soilse cuain, harbour-lights.
Thug sé an long chun cuain, he brought the ship to harbour.
Ag ~t chun cuain, making for harbour.
2. ~ (cuain), coastguard.
