Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
poillíní
poimp
poimpéis
poimpéiseach
poinn
poinnt-
pointe
pointeáil
pointeáilte
pointeáilteacht
pointeálaí
pointéir
pointiúil
poipín
poiplín
póir
poirceallán
póire
póirín
póiriúil
póiriúlacht
póirse
póirseáil
pointeáil1, v.t. (pres. -álann; vn. ~ f, gs. -ála). 1. Const: Point. Balla a phointeáil, to point a wall. 2. Nau: Prick. Cairt, treo-uillinn, a phointeáil, to prick a chart, a bearing. 3. Artill: Lay, aim. Gunna mór a phointeáil ar rud, to aim a gun at sth. 4. Do mhéar a phointeáil ar dhuine, to point one’s finger at s.o.
pointeáil2, v.t. (pres. -álann; vn. ~ f, gs. -ála). 1. Fix, appoint. Lá a phointeáil le haghaidh ruda, to appoint a day for sth. 2. Furbish, clean, spruce, tidy. Tú féin a phointeáil, to spruce oneself up.
TORTHAÍ GAOLMHARA
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
ABAIRTÍ
IN FOCLÓIR GAEILGE—BÉARLA
Tá sí á ~adh agus á pointeáil féin, she is decking herself out.
~ bearrtha, ~ péacach, ~ pointeáilte, ~ sciúrtha, spick and span.
Bheith feistithe go ~, to be neatly dressed.
Bheith ~ ort féin, to be particular about one’s appearance.
Dualgas a chomhlíonadh go ~, to be scrupulous in fulfilling an obligation.
Go ~ ag an am a dúirt sé, punctually at the time he said.
