Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
caiféin
caifitéire
caighdeán
caighdeánach
caighdeánú
cáil
cailc
cailciam
caileandar
caileantóir
cailg
cailín
cáilíocht
cailís
cáiliú
cáiliúil
caill
cailleach
cailleadh
cailliúint
cailliúnach
caillte
Seans gur foirm é cailc- de:
calc »
cailc bain2 aolchloch bhog bhán a úsáidtear chun scríobh ar chlár dubh; cré chailce; marc cailce, teorainn (dul thar cailc le rud) ► cailceach aid1
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
rud a líonann spás agus is féidir a láimhseáil nó a fheiceáil, etc.; stuif nó substaint fhisiciúil; an stuif a ndéantar rud as, ar nós olann, cailc, cré, etc.; an rud atá i gceist nó faoi thrácht (ábhar na cainte); cúis (ábhar gáire); cúrsa (tá sé ag imeacht ar a ábhar féin); suim áirithe (ábhar airgid); sileadh i gcneá, angadh; duine a bhfuil tréith nó aidhm ar leith aige (ábhar dea-dhuine, ábhar sagairt); pas, beagán (tá sé ábhar daor)
substaint mhiotalach a fhaightear in aolchloch, cailc, marmar agus coiréal (Tá gá ag daoine agus ag ainmhithe le cailciam chun a gcnámha agus a bhfiacla a neartú)
clár chun scríobh air le cailc
thar fóir, thar cailc
stumpa, bunrúta; duine nó rud atá ina stumpa; rud gearr sciota, ar nós píopa cosghearr cailce; scrogall (fiosrachta)
píopa cosghearr cailce
thar cailc, iomarcach (dul as miosúr le rud)
rófhada, an iomarca, thar cailc
