Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
breitheamh
breithiúnas
breithniú
bréithre
bréitse
breo
breochloch
breoite
breoiteachán
breoiteacht
breosla
brí
briathar
briathrach
briathraíocht
bríbhéir
bríce
bríceadóir
bricfeasta
brícín
bricliath
brídeach
brilléis
Seans gur foirm é breoite de:
breoigh »
breoite aid3 easlán, tinn, gan a bheith ar fónamh
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
seomra mór in ospidéal agus leapacha do dhaoine breoite ann; roinn riaracháin de chathair
lasadh, téamh; seargadh; a dhéanamh breoite nó tinn
duine breoite nó lag
duine atá breoite nó i ndroch-chaoi
othar, duine breoite
i ndrochshláinte, breoite
trom as a bharr, ar forbhás, ag faire ar thitim; (le duine) lag, breoite
galar a chur ar; ionaclú ar ghalar; éirí breoite
breoite; ag iompar clainne
biseach a chur dhuine breoite; rud, scéal etc., a chur ina cheart (leigheasfaidh sé sin do chás); ealaín an dochtúra (lucht leighis); cóir feabhsaithe (leigheas ar chasacht); cúiteamh (leigheas ar dhíobháil); cumhacht leighis (tá leigheas sa rud sin, tá leigheas ag Brian); smacht, neart (tá sé crosta ach níl aon leigheas aige air)
meath tagtha air; breoite, mílítheach; gan mhisneach
duine tinn nó breoite
fráma fillteach le daoine nach féidir leo siúl a iompar air toisc iad a bheith breoite nó gonta
meathbhreoite, breoite tar éis dí
pianmhar, gan a bheith ar fónamh (cos thinn, súile tinne); cráite (tá mo chroí tinn dóite); breoite (tá sé tinn sa leaba)
