Foclóir Gaeilge–Béarla
Ó Dónaill, 1977
An Foclóir Beag
Ó Dónaill & Ua Maoileoin, 1991
English–Irish Dictionary
de Bhaldraithe, 1959
Gramadach
Foghraíocht
coinneáil
coinneal
coinneálach
coinnealbhá
coinnealóir
coinníoll
coinníollach
coinnleoir
coinscríobh
coinséartó
coinsias
coinsiasach
coinsíneacht
cointinn
cóip
cóipcheart
coipeadh
cóipeáil
cóipleabhar
coir
cóir
coirbhéad
Seans gur foirm é coinnle de:
coinneal »
SAINMHÍNITHE AGUS ABAIRTÍ
SAN FHOCLÓIR BEAG
an pháirt is ísle de rud (ó bhun go barr); stumpa (bun coinnle); deireadh (bun cúrsa); foinse (bun scéil); aird (bun na gaoithe); lorg (bun ruda a chur); caipiteal nó suim le a bheith ag cur leis (bun agus biseach airgid)
seastán coinnle
sileadh sróine nó coinnle; seile ramhar
an chuid de rud atá fágtha nuair atá an phríomhchuid de gearrtha nó caite (stumpa fiacaile, coinnle); cos (cabáiste); rud mór dá chineál (stumpa bréige, amadáin)
